Simone Walraven

TV

TO READ ABOUT SIMONE WALRAVEN’S EARLY DAYS IN TELEVISION, PLEASE VISIT HER OFFICIAL WEBSITE AND GO TO THE HISTORY PAGE.

TO VIEW HER AS JURY MEMBER DURING THE THIRD SEASON OF THE DUTCH TV TALENTSHOW “POPSTARS” (2010-2011), JUST CLICK THE LOGO:

Lieve Vrienden en Vriendinnen,

Het is de ochtend na de finale van Popstars en ik zit te schrijven aan een bureautje in een hotel in Hilversum, vergezeld van een kop koffie en een prachtige bos rozen.

De bloemen stond gistermiddag in de kleedkamer van Studio 22 op me te wachten. Nicolien, de gastvrouw, had me al met een vragende blik gewaarschuwd: “Je hebt roooozen, maar ik heb geen idee van wie.”

Een klein, wit kaartje zat verstopt tussen de weelderige bladeren. Er stond in sierlijk handschrift een boodschap op geschreven: “Lieve Sipi, veel succes vanavond! Ik ben trots op je.”

Tot mijn grote verbazing was het boeket afkomstig van een oud-collega van Veronica, die ik in geen 23 jaar had gezien of gesproken. Vol ontroering dook ik met mijn neus de rozen in en snoof de delicate geur op.

Wanneer mensen vragen hoe het is om jurylid te zijn bij Popstars, dan zeg ik dat het lijkt op het werk van een tuinier. Henkjan Smits, Maurice Wijnen, Marc Marie Huijbregts en ik zijn de afgelopen acht maanden eigenlijk alleen maar aan het wieden geweest.

Vanaf eind Mei 2010 werden ons duizenden verschillende soorten “plantenstekjes” (muzikale aspiranten) aangeleverd. Bij iedere auditie moesten we ons afvragen wie er genoeg potentie in zich had om muzikaal wortel te kunnen schieten in een volgende ronde. In September mochten er maar tweehonderd stekjes geplant worden in een grotere pot: het podium van ‘t Spant in Bussum.

Eenmaal daar aangeland moesten we de prille zaailingen wederom bemesten (kritiek geven), en zorgen dat ze genoeg water en licht kregen. Regen, donder, bliksem en wind testten de vitaliteit en kracht van elke plant.

Het publiek en de kijkers thuis hielpen ons met de uiteindelijke selectie voor de liveshows. Met lede ogen zag ik het vertrek aan van enkele veelbelovende talenten. Ik hoopte vurig dat ze het niet op zouden geven, en dat ze ondanks (of misschien wel dankzij) de “afwijzing”, hun eigen omstandigheden zouden gaan creëren om te kunnen bloeien als een prachtige orchidee of een trotse, sterke boom.

Er is een toepasselijk Chinees spreekwoord, dat vrij vertaald luidt: “Een misser is de moeder van succes.” Soms kan het ervaren van een bittere pil de weg wijzen naar wat je echt wil bereiken in je leven, en de energie aanboren om voor je doel te vechten.

Tijdens een recent interview met Mick Jagger op de Amerikaanse radio werd gevraagd hoe hij het voor elkaar had gekregen om een halve eeuw succesvol te blijven in de muziekbusiness. Zijn antwoord luidde: “Well, I guess it’s a combination of talent, luck and hard work. I haven’t stopped rehearsing since 1962!”

Niettemin blijft succes in de tuin afhankelijk van een delicate balans van omstandigheden. Waarom de ene plant het beter doet dan de andere, blijft soms een raadsel.

Uiteindelijk leverde ons ijverige wieden en mesten een prachtige combinatie op voor de Popstars finale: het 16-jarige elfje Simone Nijssen, en de 30-jarige “ruwe bolster, blanke pit” Dean Saunders.

Als de ware “Yin en Yang van Popstars” gingen zij de strijd met elkaar aan door compleet in hun eigen element te blijven. Ze waren er niet op uit om elkaar te overtroeven, maar bleven dicht bij zichzelf en deden hun uiterste best met wat ze in huis hadden.

Ik ben intens dankbaar dat ik de afgelopen acht maanden als jurylid heb mogen kennismaken en meeleven met de dromen van zoveel verschillende mensen. Ook al waren de ontmoetingen over het algemeen kort, de indruk die sommige kandidaten hebben achtergelaten zal me altijd bijblijven.

En dan was er het Popstars Team: het was fantastisch om te kunnen werken met zo’n diverse groep mensen, met hun eigen dromen en talenten, die met enthousiasme, professionaliteit, creativiteit en kennis van zaken iedere week een kwaliteitsprogramma hebben afgeleverd.

Na afloop van de finale was er een feestje in de kantine van Studio 22. Alle liveshow kandidaten waren aanwezig, en het voelde alsof ze een voetbalteam vormden. Het feit dat Dean uiteindelijk het winnende doelpunt had gescoord, deed niet af aan de vreugde van het team als geheel.

Als spreekwoordelijke klap op vuurpijl kreeg ik aan het eind van de avond – ik stond mijn jas al aan te trekken — nog snel even een indirecte liefdesverklaring van een medewerker van Popstars. “Ik ben verliefd op Simone Walraven,” zei hij tegen een groep collega’s, luid genoeg zodat ik het kon horen. “Ja echt,” zuchtte hij. “Maar wat ga ik er in vredesnaam aan doen, want ik ben homo……”

Precies op dat moment sprong de 17-jarige liveshow kandidaat Rody, ook wel bekend als “De Vrolijke Gup”, pal voor mijn neus. Met een brede grijns, open armen en pretlichtjes in zijn ogen riep hij enthousiast: “Maar ik niet!”

Hold on to your dreams!

Liefs,
Simone